کد مطلب:22473 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:23

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

چگونه از احساسات پوچي كه بر اثر گناه برايم به وجود مي آيد رهايي يابم وبه رحمت خدا اميدوار باشم؟

ر نامه خواندني و زيباي شما نكاتي براي گفت و گو وجود دارد بررسي اين مساله نياز به مقداري ريشه يابي دارد. مسلما يك سري مولفه هاي فكري و علمي شما را به اين نقطه رسانده است كه خود را بسيار گناه كار مي دانيد و در نتيجه احساس پوچي مي كنيد؛ چون اين هر دو كفه يك ترازو به حساب مي آيند. مطلوب آن است كه آدمي خود را بين خوف و رجا ببيند؛ يعني از يك سو از كوتاهي و تقصيرات خود ترسان باشد و از سوي ديگر ترسان بودن وي را نا اميد نسازد؛ بلكه به رحمت پروردگار اميدوار باشد. خداوند مي فرمايد: «اي كساني كه برخود ستم كرديداز رحمت خداوند مايوس نشويد چرا كه خداوند همه گناهان را مي آمرزد»، {V(زمر، آيه 53)V}. پيامبر خدا به جواني كه به واسطه گناه ماًيوس شده بود فرمودند: آيا گناه تو بزرگ تر است يا رحمت الهي؟ بنابراين احساس شرمندگي بايد همراه با اميدواري به رحمت خداوند باشد نه اينكه آدمي را زمين گير كرده و او را ازحركت باز دارد. حال چرا شما به چنين حالتي دچار شده ايد بايد ريشه هاي آن را در افكار و عقايد خود و نوع برداشت خود بيابيد و به تصحيح آن بر اساس معيارهاي صحيح همت گماريد. مطمئن باشيد نظام عالم بر اساس رحمت الهي شكل گرفته و تمام عوامل در جهت برخورداري او از اين رحمت سامان يافته است. ترديدي نيست كه خود آدمي در پي يافتن توجيهي صحيح و منطقي براي زندگي و حركت هاي خويش است. هر كس در اين وادي بتواند بيشتر به حقيقت نزديك شود و آرمان خود را بر آن اساس پي ريزي كند از تزلزل ها و بي ثباتي ها بيشتر در امان خواهد بود. روشن است كه آنچه موجب هراس مي گردد جهالت ماست. به هر اندازه جهل از ميدان بيرون رود ثبات و آرامش جايگزين آن مي گردد. امام سجاد (ع) مي فرمايد: «اگر من در اين جهان تنها باشم و فقط قرآن با من باشد هيچ هراسي نخواهم داشت». حال ما به هر ميزان كه بر معرفت خود با تفكر و انديشه و مطالعه بيفزاييم بيشتر به ثبات دست خواهيم يافت. بنابراين لازم است خود و جهان و مكتب را خوب بشناسيم تا از دلهره ها نجات يابيم. گرچه توضيح و تشريح همه آنچه كه بايد در اين زمينه داشت آسان نيست و در اين مختصر نمي گنجد ولي اجمالي از آن را براي شما مي نويسيم : جهان مظهري از قدرت و اراده فائقه خداوند بر همه چيز است و آفرينش نمودي از رحمت بي منتهاي او در فيض بخشي به موجوداتي است كه آفريده است. در اين ميان انسان وضعيتي خاص دارد چرا كه موجودي برتر است كه خداوند نعمت عقل و خرد را به او عنايت كرده واو را از آزادي و اختيار برخوردار ساخته است و براي نيل اين انسان به كمال علمي و عملي زمينه هايي را در اين جهان براي او فراهم آورده است. تمامي آنچه كه در صحنه تاريخ و جوامع اتفاق افتاده و مي افتد گوشه اي از اين نمايش عظيم است. بلي اختلاف ها تفاوت ها بالا و پايين شدن ها و آنچه كه در مجموع تاريخ و جامعه ناميده مي شود همه و همه در اين راستاست. و در يك كلام آزمون و امتحاني (نه به معناي امتحانات بشري) گسترده در جهان برقرار است و همه در حال «شدن» هستند و هر كس به نحوي در مسير اين شدن خوب و بد خود را به نمايش خواهد گذاشت. پس هر آنچه كه هست براي كمال است ولي كمالي كه با حركت اختياري انسان همراه است. بلي آدم اگر در بهشت عصيان كرد نمود اختيار اوست و به همان دليل كه مي تواند عصيان كند مي تواند مطيع راه كمال باشد. حال در اين خيل عظيم انساني يكي قوي است و ديگري ضعيف؛ شخصي زيباست و ديگري نازيبا و همه اينها انگيزه هاي تفكر و حركت است. كمال نه مختص زيبارويان است و نه اغنيا؛ بلكه در نقطه مقابل چه بسيارند كساني كه صورتي زيبا ندارند ولي در سيرت صاحب انبوهي از زيبايي ها و كمالاتند. ارزش واقعي و حقيقي انسان به آن هويت و فعليتي است كه در مجموعه شخصيتي خود به آن نائل مي گردد، نه آنچه كه گذراست و تنها براي مدتي ديده ها را به دنبال خود مي كشد و در نهايت از بين مي رود. بنابراين نه زيبارو بايد تصور كند كه به كمال رسيده است و نه نازيبا همه چيز را در صورت زيبا ببيند. خلاصه آنكه تا معرفتي استوار و صحيح از خود و جهان پيدا نكنيم به استقرار و ثبات دست نخواهيم يافت. {H{/Bيُثَبِّتُ اَللَّهُ اَلَّذِينَ آمَنُوا{w1-4w}{I14:27I}/}H} خداوند كساني را كه ايمان آوردند (حقايق را شناخته و به آن آرامش يافتند) به گفتار و انديشه مستحكم و ثابت در دنيا و آخرت تثبيت خواهد كرد». احساس دوگانگي شخصيتي كه در شما پديدار گشته است ظاهرا معلول همان بي ثباتي دروني و تضاد بين مطلوب حقيقي و نداي جان شما با حالتي است كه در آن قرار داريد. اگر بتوانيد به نداي فطرت پاسخ مناسب بدهيد و حقيقت را دريابيد اين احساس دوگانگي از بين خواهد رفت. در پايان اميد است با به كار بستن توصيه هاي زير بتوانيد برخود فائق شده و توفيق بيشتري تحصيل نماييد. الف) نمازهاي خود را در اول وقت و به صورت برنامه ريزي شده انجام دهيد. ب ) سعي كنيد نوافل نمازها و يا حتي برخي از آنها را بجا آوريد. ج ) از دعا و راز و نياز با خالق يكتا غافل نشويد و همواره با او راز و نياز كنيد. د ) تلاوت قرآن و تدبير در آيات آن را در برنامه خود قرار دهيد. ه ) در برنامه هاي جمعي شركت كنيد. و ) يك برنامه ورزشي مناسب براي خود طراحي كنيد. ز ) همواره به افرادي كه مشكلات و مسائل زندگي آنها از شما دشوارتر و مشكل تر است بينديشيد. ح ) نعمت هايي را كه خداوند به شما عنايت نموده مد نظر داشته و همواره خدا را شاكر باشيد.